रुस–युक्रेन युद्धमा अमेरिकाको भित्री उद्देश्य

युद्ध भनेकै अमानवीय हुन्छ र प्रायः युद्धमा दुवै पक्षको हार हुन्छ अर्थात जीत हात पार्नु भनेको प्रायः मृगतृष्णामात्रै हो । पुटिनले युक्रेनमाथि गरेको आक्रमण पनि जीत हासिल गर्ने उद्देश्यमात्र नभएर नेटो र अमेरिकाको दबाब सहन गर्न नसकेको र रसिया र सीमा क्षेत्रको सुरक्षामा देखापरेको खतराको कारणले हो भन्ने कुरा खुल्न थालेको छ ।

युद्ध यथार्थमा क्रूर हुन्छ । रसियाले युक्रेनमाथि गरेको आक्रमण पनि क्रूर थियो र अझै यथावत छ । युद्ध मानवताको आधारभूत सिद्धान्तविरुद्ध मात्र नभएर द्वैध सम्बन्धको विरोधी पनि हो । अमेरिका, नेटो र पश्चिमाहरुको चाहना रसियाका पुटिनलाई एक्ल्याउने मात्र नभएर समग्र एसियालाई कमजोर बनाएर, मध्यपूर्व आफूमा डिपेन्ड गराएर एक प्रकारको अघोषित उपनिवेश बनाएर इन्धनमाथिको व्यापारमा एकाधिकार गर्ने नियत हो यो । यसका लागि रसियाविरुद्ध पटक–पटक नाकाबन्दी गरे । युक्रेनलाई रसियाविरुद्ध लड्न हातहतियार उपलब्ध गराए । युक्रेनका राष्ट्रपतिलाई रसियाविरुद्ध उक्साएर सारा विश्वलाई रुसविरुद्ध उभिन मानसिक मोनापोली गरे ।

प्रायः सबैजसो पश्चिमा सञ्चारमाध्यमले रुसविरुद्ध बोले । संसारलाई रुसविरुद्ध मनोवैज्ञानिक प्रभाव पर्ने प्रयास गरे । तर, पुटिन एक्लिएनन् । उनी अहिले पनि एक्लै छैनन् । मैले यही माध्यमबाट रुस र युक्रेन युद्ध रुस र युक्रेनबीच प्रत्यक्ष देखिए पनि यो अमेरिकी चाल हो भनेर कैयौं तथ्य लेखिसकेको छु र मैले नेपालप्रेसमार्फत नै विश्व बजार असन्तुलित हुने कुरा युद्ध सुरु भएकै बेला लेखेको थिएँ । जुनबेला सारा विश्व रुसविरुद्ध वकालत गरिरहेका थिए । त्यति बेला नेपालका कैयाैं अर्थात सबैजसो मिडियाले रसियालाई मात्र गल्ती र राक्षसको तस्बिर देखाएर पश्चिमेली मिडियालाई साथ दिइरहेका थिए ।

हुन त पश्चिमतिरबाट हावा चलिरहेको बेला त्यसको विपरीत चल्न कठिन कुरा हो । त्यसैले नेपाली मिडियाले त्यो आँट किन गर्थे ? तर, यो अमेरिकी चाल त्यति बेलै प्रस्ट थियो । अहिले आएर भने केही पश्चिमी मिडियाहरु जसले अन्धाधुन्ध रुसको मात्र बदमासी देखाएर विरोध गरिरहेका थिए र रुसको विरुद्ध लड्न हातहतियार दिने मुलुकहरु पनि कोल्टे फेर्न थालेका छन् ।

जर्मनीबाट प्रकाशित हुने डि वयल्ट अर्थात द वर्ल्ड नामक दैनिक पत्रिकाको १५ जुनका दिन प्रकाशित अंकमा अहिले क्यानाडा, जापान, दक्षिण कोरिया र अस्ट्रेलियालगायतका मुलुकहरुले रुसविरुद्धको उनीहरुको मानसिकतामा कोल्टे फेरेको कुरा लेखेको छ । उसका अनुसार ‘हामीले युद्धको यथार्थ नबुझिकन महिनौं समाचार सम्प्रेषण गर्‍यौं ।’

प्रायः सबैजसो पश्चिमा सञ्चारमाध्यमले रुसविरुद्ध बोले । संसारलाई रुसविरुद्ध मनोवैज्ञानिक प्रभाव पर्ने प्रयास गरे । तर, पुटिन एक्लिएनन् । उनी अहिले पनि एक्लै छैनन् ।

चीन, ब्राजिल, भारत र दक्षिण अफ्रिका भने सुरुदेखि नै रुसलाई ‘मौनं सम्मती लक्ष्यणम्’ को भूमिका निभाइरहेका थिए । हुन पनि हो, यो युद्धले तेल–मट्टीतेलमात्र होइन खाद्यपदार्थ, मलजन्य पदार्थ र बिजुली, ग्यास र इन्धनको मूल्यवृद्धिले विश्व आक्रान्त भएको छ एकातिर भने अर्काेतिर अमेरिकाले युक्रेनलाई मात्र नभएर स्क्यान्डिनाभियन मुलुकहरुलाई रुसको हाउगुजी देखाउँदै हातहतियार बेचेर मुनाफा बढाइरहेको छ । साथै नाटोको सदस्यता लिन स्वीडेन र फिनल्याण्डलाई दबाब दिइरहेको छ ।

चीन, ब्राजिल, भारत र दक्षिण अफ्रिकाका लागि मलजन्य पदार्थ र इन्धनको खाँचो रुसबाट टर्दै आएको थियो । त्यतिमात्र नभएर उपरोक्त मुलुकहरुले हातहतियार अमेरिका र रुसबाट पनि खरिद गर्दै आएका थिए । अमेरिकाको कान्छो भाइ मध्यपूर्वी राज्य इजरायलले समेत आधा आधा समर्थन र विरोध गर्न थालेको छ । यद्यपि युद्ध सुरु हुँदा बखत दुई लाखभन्दा बढी यहुदीहरु युक्रेनमा बसोबास गर्दै आएका थिए । यस्तै अमेरिकाको साखै भाइ मानिने साउदी अरब र संयुक्त अरब इमिरेट पनि अमेरिकाको चाहना तेलको उत्पादन बढाएर अमेरिका हुँदै युरोप र अन्य मुलुकमा सप्लाइ गराउने र रुसलाई एक्ल्याउने र अमेरिकाले मुनाफा कुम्ल्याउने ट्याकटिकलाई सहयोग नपु¥याई अहिले मौन बसेका छन् ।

अमेरिकाको अनुमानभन्दा बढी मौन युद्ध सुरु भएको सय दिन कटिसक्दा भ्लादिमिर पुटिनले विश्व रंगमञ्चमा एकपछि अर्काे समर्थन पाउन थालेको बुझिएको छ । नेटो र युरोपलाई आफ्नो कठपुतली बनाएर समग्र एसिया, दक्षिण अमेरिका र अफ्रिकालाई अझ कमजोर बनाइ आफूमा निहित बनाउने अमेरिकाको कलुषित मनसायअनुरुप युक्रेनलाई रुसविरुद्ध उक्साएर पुटिनलाइ डेभिलको संज्ञा दिलाउने उद्देश्यमा यो मौनताले एक हदसम्म धक्का लागेको छ ।

मैले माथि संकेत गरिसकेँ कि जुध्ने दुवै गोरुको सिङ भाँचिन्छ । तर, यो एकपछि अर्काे हुँदै आएको मौनताले एक हदसम्म को सही छ वा को गलत छ भन्ने कुरा विश्व समुदायले बुझ्न थालेको संकेत मिलेको छ । हामीले यो वा त्यो जे र जस्तोसुकै तर्क गरे पनि यसले वा उसले ‘मौनं सम्मती’ गरे पनि युक्रेन युद्ध एउटा ड्रामा अर्थात मानवीय क्षति गराएर देखाइएको नाटककै रुपमा सदा रहनेछ र अन्तमा इराक युद्धपछिको अस्थिरता जस्तै युक्रेन र आधा युरोपलाई वर्षौं अस्थिर बनाउने छ र मानवीयता, न्याय र स्वतन्त्रताको जीत हुने छैन ।