जब मन्त्रीले बाल्यकालको साथीलाई आश्रममा भेटे

पोखरा । गण्डकी प्रदेशका स्वास्थ्य मन्त्री कृष्णप्रसाद पाठक बिहीबार पोखरा महानगरपालिका–२५, हेम्जामा रहेको मानव सेवा आश्रममा पुगे । आश्रममा रहेकाहरूको स्वास्थ्य अवस्था बुझ्न मन्त्री पाठक त्यहाँ पुगेका थिए ।

‘जुन जुन आश्रम प्रदेश मातहतका अस्पताल नजिक पर्छन् । ती आश्रमहरूमा महिनाको एक पटक स्पेसल डाक्टरहरूसहितको टोली गएर स्वास्थ्य परीक्षण गराउनुपर्ने मेरो सोचाई थियो । सोहीअनुसार स्वास्थ्य अवस्था बुझ्न त्यहाँ पुगेको हुँ,’ पाठकले भने ।

आश्रमलाई मन्त्री अनुगमनमा आउने पूर्व जानकारी गराइएको थियो । मन्त्री आउने भएपछि आश्रमका सबैलाई जम्मा गरियो । सबैसँग मन्त्रीले साक्षात्कार गरे । सबै जना बसेर मन्त्रीलाई नमस्कार गरिरहेका थिए ।

त्यहाँ रहेका १५० को बिचबाट मन्त्री नजिक आइपुग्दा एक जना उठेर मन्त्रीलाई नमस्कार गरे । एक जना मात्रै उठेपछि मन्त्री पाठकले सोधेस् तपाईँको घर कहाँ रु उनी एक छिन अक्मकाए । मन्त्रीले दोहोराएर सोधेपछि उनले मेरो घर बागलुङ हो भने । आफ्नो घर पनि बागलुङ नै रहेकाले मन्त्री थप जिज्ञासा राखे । बागलुङ कहाँ भनेर मन्त्रीले सोधे ।

उनले अमलाचौर भने । मन्त्री पुनः सोधे गाउँको नाम साधे । त्यसपछि पनि गाउँका ककसलाई चिन्नुहुन्छ भनेर मन्त्रीले सोधे । त्यति बेलासम्म मन्त्रीले उनलाई चिनिसकेका थिएनन् । मन्त्रीले उनको नाम पनि सोधे । उनी थिए, बागलुङ अमलाचौर कालीमाटीका कुलप्रसाद ढकाल ।

उनले नाम भनेसँगै मन्त्री पाठक एक छिन भावुक भए । नाम सुन्नासाथ मन्त्री पाठकले भने: तिमि उहाँ छौँ ? मलाई चिन्यौँ ? त्यति भनेपछि उनी त्यहाँबाट निस्किए । नाम भएपछि मन्त्री पाठकले सम्झिए । कुलप्रसाद मन्त्री पाठकका बाल्यकालका साथी रहेछन् । मन्त्री पाठककाअनुसार कुलप्रसाद र उनी बाल्यकालमा सँगै विद्यालय जाने गर्थे । उनीहरूले पृथ्वी माध्यमिक विद्यालयमा पर्थे । पाठक विद्यार्थी राजनीति गर्थे । कुलप्रसाद राजनीतिमा चासो राख्थे ।

त्यसपछि पाठक राजनीतिमा लागे । कुलप्रसाद गाउँमै खेती किसानी गर्थे र कहिलेकाहीँ भारतमा पनि जाने गर्थे । उनी परिवारबाट समेत १०र१२ वर्षअघि देखि हराइरहेका थिए । परिवारले पनि उनको आस मारिसकेको थियो ।

मन्त्रीले पाठकले कुलप्रसादलाई नभेटेको पनि १५/१६ वर्ष भएको थियो । त्यस कारण पनि उनले सुरुमै चिन्न सकेनन् । करिब १५ वर्षपछि अप्रत्याशित रूपमा कुलप्रसादलाई भेट्दा मन्त्री पाठक एक छिन भावुक भए । ‘बाल्यकालमा सँगै खेलेका साथी हौँ । पछि म राजनीतिमा लागे । उहाँले गाउँमै खेती किसानी गर्नुहुन्थ्यो । कहिले कसो भारत पनि जानुहुन्थ्यो । करिब १५ वर्ष भएको थियो भेट नभएको । सबैले हरायो । म¥यो भनेर आस मारिसकेका थिए । एक्कासि भेट्दा भावुक भएँ,’ मन्त्री पाठकले भने ।

त्यसपछि मन्त्री पाठकले कुलप्रसादको परिवारलाई पनि जानकारी गराए । ‘मैले भेटेपछि परिवारलाई जानकारी गराएँ । घरमा लगेर जाने स्थिति छ भने लगेर जानुस् भन्ने कुरा गरेँ,’ उनले भने ।