प्रचण्डले मलाई निकाल्ने रे ? पार्टीबाट कि उनको घरबाट ?

एउटा नयाँ पार्टीतर्फ अगाडि बढ्दैछौं हामी । अहिलेसम्म विधिवत् पार्टी विभाजित छैन । हामी पार्टी विभाजन पनि गर्न चाहँदैनौं । के निर्वाचन घोषणा हुँदा पार्टी फुट्नुपर्छ ? के पार्टी फुट्छ ? झन् एकजुट भएर अगाडि बढ्नुपर्दैन ?

मैले अस्तिको दिन प्रचण्डजीलाई भनें– ‘हामीले केहीलाई मिलाउन सकेनौं । अब निर्वाचनले मिलाउँछ कि ! निर्वाचनमा त हामी एकजुट भएर जानुप¥यो । हाम्रो शक्ति एकजुट भएर निर्वाचन लड्नुप¥यो । आपसी अन्तरविरोधहरू टुंग्याउनुप¥यो । एकजुट भएर हामी निर्वाचनका काममा अगाडि बढौं ।’

प्रधानमन्त्री बन्नु छ भने चुनावबाट बन्ने होला नि त ! यसले हामीलाई एकजुट तुल्याउँछ । अरू पार्टी पनि चुनावका लागि एकजुट हुँदैछन् चुनावको सामना गर्नको लागि । उहाँहरू त मान्नुभएन । उहाँहरू बेग्लै संसारमा, बेग्लै सपनामा, कसले हालेको ब्याट्री र पम्पबाट चल्दै हुनुहन्छ मलाई थाहा छैन तर उहाँहरू यस धर्ती, कार्यकर्ता र जनताको विश्वासको जगमा चलिरहनुभएको छैन । अहिलेको आवश्यकताअनुसार उहाँहरू चलिरहनुभएको छैन । देश र जनताको परिवर्तित चाहनाअनुसार चलिरहनुभएको छैन ।

जनताको पक्षमा उभिदा म माथि हमला

तपाइँहरूलाई थाहा छ, ममाथि हमला कति कति बेला हुन्छ । मेरै आफ्नै अनुभवको हिसाबले भन्दा जतिबेला देशमा निरंकुश राजतन्त्र थियो, तानाशाही पञ्चायती व्यवस्था थियो, अधिनायकवादी शासन थियो त्यसबेला । लोकतान्त्रिक गणतन्त्रका लागि हामीले आन्दोलन शुरू गर्‍यौं । आफ्नै व्यक्तिगत तवरमा पनि के कस्तो झमेला खेप्नुपरेको छ भन्ने कुरा सुझाउन खोजेको हुँ ।

त्यतिबेला हामी र मैले पनि आक्रमण सहनुप¥यो । जेलमा पनि बस्नुपर्‍यो । जतिबेला हामीले देश र जनताको लागि निर्णायक आन्दोलनको उद्घोष गरेर अघि बढ्यौं, त्यतिबेला हामीमाथि हमला भयो । त्यसपछिका दिनहरू पनि म थुप्रै सम्झन्छु ।

पछिल्लो समयको मात्र कुरा गरौं । म प्रधानमन्त्री भएपछि नाकाबन्दीका विरुद्ध हामीले संविधान जारी ग¥यौं । संविधान जारी गरेबापत हमला भयो । नाकाबन्दी हामीमाथि लगाइयो । नाकाबन्दीका विरुद्ध हामीले डटेर सामना ग¥यौं । त्यसविरुद्ध आलोचना र विरोध हामीविरुद्ध केन्द्रित गरियो ।

हामीले छिमेकीसँग सम्बन्ध बिगारेका थिएनौं । हामीले त नाकाबन्दी भोगेका थियौं । त्यसको विरुद्ध भोको पेटमा सामना गरेका थियौं । तर पनि हाम्रो राष्ट्रको स्वाभिमान, सार्वभौमसत्ताका लागि लड्दा देशभित्रै आलोचना गर्ने मान्छेहरू थिए, शक्तिहरू थिए । आफ्नै पार्टीका शीर्ष नेताहरूले एउटा व्यक्तिको दुर्बुद्धिको कारणले, बोल्न नजानेर, देश नै अप्ठ्यारो स्थितिमा पुग्यो अब नेतृत्व फेर्नुपर्छ भनेर सार्वजनिक ढंगले बोलेर अभियान चाल्नुभयो ।

हामी एउटा देशबाट घेरिएका थियौं । चीनतिरबाट पनि बाटो खोलेपछि सहिसक्नु नै भएन । चीनतिरबाट पारवहन र यातायात सम्बन्धी सन्धि भएपछि हामीले त्यहाँबाट नाका खोलेपछि, चीनसँग जोड्ने बाटो बनाइयो भनेर हामीमाथि हमला भयो ।

हाम्रा दुर्गम ठाउँहरू चीनसँग सिमाना जोडिएका छन् । दुर्गम ठाउँमा बाटा नबनाएर हामी देशको विकास कसरी गर्न सक्छौं ? यसकारण हामीले चीनसँग सम्बन्ध जोड्नैपथ्र्यो । बाटा र हवाईमार्गले जोड्नैपथ्र्यो । हवाई, दूरसंचार, रेलमार्ग हामीले विभिन्न माध्यमबाट खोल्यौं । त्यसो भएपछि हामीमाथि तीव्र हमला भयो कि त्यो सरकार ढलाइ छोडे ।

म तपाइँहरूलाई प्रश्न गर्न चाहन्छु : देशका लागि त्यति दृढता र स्पष्ट दृष्टिकोणका साथ केही हुँदैन भन्ने क्यारे भन्ने जनताका ओइलाएका सपना जगाएर, विकासको राष्ट्रिय भावना जगाएर, राष्ट्रिय स्वाभिमानलाई माथि उठाएर, देशलाई एक लय र तालमा हिंडाएर, समृद्धिको बाटोमा अगाडि बढाउने कामको साथ अगाडि बढेको सरकारलाई गिराउने काममा हाम्रै पार्टीका नेताहरू संलग्न भएर अविश्वासको प्रस्तावको समर्थन गरे ।

हाम्रै सांसदहरूको शिर निहुरिएको थियो त्यतिबेला । अब एउटा परिस्थिति फेरि आयो । हामीले हाम्रो देशको सम्पूर्ण भूभाग सामेल गरेर नक्शा छाप्यौं । अरूको भूभाग सामेल गरेर होइन ।

प्रचण्डको उद्देश्य के थियो?

भ्रम नरहोस् प्रचण्जी भन्दै हुनुहुन्छ, म एकताको विरोधमा थिइनँ । यो एकता गरेपछि नै एकता गरेको समूहसँग मिलेर केपी ओलीलाई हटाउन सकिन्छ भनेर, एकताको पक्षमा थिएँ म भन्न खोजेको हो । किनकि त्योसँग मिलेर केपी ओलीलाई हटाउन सकिन्छ । अथवा एकता चाहिएको किन रहेछ ? कम्यनिस्ट आन्दोलनलाई बलियो बनाउन हैन । म सुन्दैछु उहाँहरूले केपी ओलीलाई निकाल्नुहुन्छ अरे ! उहाँहरूले भन्दा १० वर्षअघि कम्तीमा मैले पार्टी सदस्यता लिएको हुँ ।

एउटा आन्दोलन शुरू गरेर जतिबेला आन्दोलन टुक्रा टुक्रा, धुजा–धुजामा थियो त्यस अवस्थामा एकता एकीकरणको एउटा अभियान थालेर आएको मलाई आज, फेरि यो पार्टीमा ताज्जुब के भने प्रचण्डले मलाई पार्टीबाट निकाल्दिने अरे ! म साथीहरूलाई भन्न चाहन्छु, हामी यस्ता कुराहरूमा अल्झिंदैनौं । प्रचण्डले पार्टीबाट निकाल्छन् कि उनका घरबाट पनि निकाल्छन् कि ! कहाँ कहाँबाट निकाल्छन् ! हामी एउटा आन्दोलनमा छौं । हामी हाम्रा महान् उद्देश्यहरूमा छौं । हामीले हाम्रा महान् उद्देश्यहरू तोकेका छौं । हामी समाजवादमा पुग्न चाहन्छौं । अहिले त्यसकारण समाजवाद उन्मुख छ ।

समाजवादउन्मुख भनेको लोककल्याणकारी राज्यको उदाहरणअनुसार काम गर्दै सामाजिक न्याय र समानताको अभिवृद्धि गर्दै सुशासन र विकासको बाटोमा अघि बढेर हाम्रो समृद्ध नेपाल, सुखी नेपालीको राष्ट्रिय आकांक्षा पूरा गर्ने हाम्रो उद्देश्य हो ।

हामी त्यस उद्देश्यतर्फ अगाडि बढिरहेका छौं । त्यस उद्देश्यका निम्ति हामीले एउटा वास्तवमै सशक्त आन्दोलन निर्माण गर्छौं । त्यो आन्दोलन निर्माण गर्न र सञ्चालन गर्नका लागि ठीक ढंगले अगाडि बढाउनका लागि हामीसँग एउटा सशक्त पार्टी चाहिन्छ । त्यो सशक्त पार्टी एकताबद्ध हुनुपर्दछ ।

सही विचारहरू माक्र्सवादी दर्शन, माक्र्स–लेनिनवादी सिद्धान्त र हामीले लिएको हाम्रो गन्तव्यतर्फ अगाडि बढ्ने स्पष्ट मार्गचित्र त्यसका निम्ति कार्यक्रम, योजना, नीतिका साथ हामी अगाडि बढ्छौं । त्यस्तो गर्नका लागि र त्यस्तो राष्ट्रिय आन्दोलन चलाउनका लागि हामीलाई सशक्त, मजबूत, एकताबद्ध गतिशील पार्टी चाहिन्छ । त्यस्तो पार्टी निर्माणको एउटा नयाँ चरणमा फेरि हामी प्रवेश गरेका छौं । काम्रेडहरूलाई लाग्ला केही साथीहरू आएनन् । यस्तो हुन्छ आन्दोलन । हुँदोरहेछ । हामीले नचाहेको कुरा हो ।

भरसक सबै साथीहरूलाई लिएर अगाडि बढौं भन्ने सोचेको हो । पहिले पनि तपाईंहरूले देख्नुभएको छ उहाँहरूको राजनीतिक दृष्टिकोण छैन, वर्गीय दृष्टिकोण छैन, आन्दोलनको दृष्टिकोण छैन । आफ्नो पद, आफ्नो लाभ त्यो कुरा मात्र थाहा छ । अघिल्लो पटक मैले नेतृत्व गरेको सरकार ढलाउनु किन प¥यो ? उहाँहरूसँग जवाफ छ ? अहिले आएर उहाँहरू भन्नुहुन्छ, अघिल्लो सरकार लोकप्रिय थियो भनेर । लोकप्रिय थियो भने ढालेको किन त ? अलिक पछि भन्नुहुन्छ अहिलेको सरकार लोकप्रिय थियो, त्यतिबेला चाहिं भएन ।

प्रचण्डले कार्यकर्तालाई खुट्टे लाए

मैले चुनावअगाडि भनेको थिएँ, अब वामपन्थीको सरकार हामी बनाउँछौं । र अत्यधिक बहुमतको सरकार बनाउँछौं । त्यो हामीले ग¥यौं । अब काम्रेडहरूमा अलिकति चिन्ता लाग्ला, त्यो चिन्ता नलिन म आग्रह गर्छु । पुराना पातहरू झर्ने, नयाँ पात पलाउने यो क्रम भइरहन्छ । हामीले नचाहँदै पनि हुन्छ । हामीले चाहेर के गर्नु ? अहिले पनि चाहिराख्या छौं । उहाँहरू जस्तो निकालेर निष्काशन गरेर हामी खोजिराख्या छैनौं ।
उहाँहरू यति उपद्रो गरिरहनुभएको छ । यति अन्तर्घात गरिरहनुभएको छ । बामपन्थी, कम्युनिष्ट आन्दोलनलाई ध्वस्त पार्न कम्युनिष्ट पार्टीभित्रै विग्रहको खेती गरिरहनुभएको छ । तर पनि हामी कसैलाई निकालिरहेका छैनौं । उहाँहरू आफैं किनारा लाग्दै हुनुहुन्छ ।

त्रिशूलीमा उहाँहरूले हेरिरहनुभएको छ, केही चिज नदीमा प¥यो भने त्यो विस्तारै बग्दै जाँदा किनारा किनारातिर लाग्दै जान्छ र नदीका किनारमा फोहोरहरू धकेलिएको देख्नुहुन्छ होला । नदीले बग्ने क्रममा किनारमा फोहोर फ्याँक्दै जान्छ, धकेल्दै जान्छ र सफा हुँदै अगाडि बढ्छ । भन्न त नहुने, नमिल्ने । नमिले पनि जीवन शर्माको एउटा गीत सम्झन मन लाग्छ– पिलो निचोरिएर तौल कम हुँदैन… ।
पिलो निचोरिन्छ, त्यसको खिल बाहिर जान्छ तर वजन घटेको हुन्न । पार्टीमा तपाईंहरूले कल्पना गर्न सक्नुहुन्छ, एकता गरेपछि कमिटीहरूले काम गर्न पाए ? तपाईंहरूले काम गर्न पाउनुभयो ? तपाईंहरूले गतिसाथ अगाडि बढ्न पाउनुभयो ?

विभिन्न बहानामा तपाईंहरूलाई खुट्टे लगाउने काम भयो । गाईभैंसीलाई खुट्टे लगाइन्छ नि ! गाईगोरुलाई घाँटीमा डोरी लगाएर झुण्ड्याइन्छ नि ! त्यस्तै झुण्ड्याउने काम भयो । काम गर्न नपाउने, जनताका बीचमा स्पष्ट राजनीति लिएर गतिशील ढंगले जान नपाउने । संगठन एकढिक्का भएर अगाडि बढ्न नपाउने हामीले एकीकरण गर्‍यौं ।

तीन महीनाभित्र एकीकरणका काम टुंग्याउने निर्णय गरेका हैनौं ? त्यो तीन महीना कहिले आउँछ ? त्यतापट्टि कहिल्यै ध्यान गएन । दुई वर्षभित्रमा महाधिवेशन गर्ने भनियो, गएको जेठ ३ गते भन्दा उतै महाधिवेशन सम्पन्न भइसक्थ्यो । संभवतः विधानको धारा १७ मा होला, दुई वर्षभित्र महाधिवेशन सम्पन्न भइसक्नुपर्छ । तर महाधिवेशन गर्नेतर्फ कुनै सोच छैन । कुनै चिन्ता छैन । कुनै तयारी छैन ।
भुइँचालो जाँदा हामीले कार्यकर्ता परिचालन गर्ने । अरू पनि पार्टी हुँदा त्यसबेलाको सरकारले पनि केही पनि गर्न सकेन । तर, हामीले हाम्रो कार्यकर्ता शक्ति परिचालन गरेर आफैं एक कप चिया पनि खान नपाउने नियमका साथ बडो अनुशासित ढंगले एक महिनाको अभियान चलायौं ।

२७ हजार २७६ वटा अस्थायी टहरा बनाएर हामीले जनतालाई हस्तान्तरण ग¥यौं । धेरै स्कुलहरू, लगभग १३ हजार विद्यालयहरू निर्माण गरेर हस्तान्तरण ग¥यौं । २२ हजार हामीले भग्नावशेषहरू सफा गर्ने काम ग¥यौं । जनतालाई अप्ठ्यारो परेका बेला ती कामहरू पार्टीले गर्न सक्छ । त्यस्ता राहतको काम गर्न सक्छ ।

तर अहिले यत्रो कोभिड–१९ को बिगबिगी छ पार्टी केही गर्न सक्दैन । केही गर्न सक्ने अवस्थामा कार्यकर्ता परिचालन गर्न सक्ने अवस्थामा पार्टी छैन । विरोध मात्रै गर्न सक्ने जस्ता विभिन्न प्रचारवाजीमा । टेलिभिजनमा गयो सरकारको गाली गर्ने । पत्रपत्रिकामा गयो सरकारको गाली गर्ने । रेडियोमा अन्तर्वार्ता दियो सरकारको गाली गर्ने । यसैमा समय खर्च गरिरहेको छ ।

हामीले त्यतिबेला त्यसको जवाफ पनि दिन पाएनौं । किनकि हामी अनुशासित छौं । हामीले एउटा अनुशासन सुसंस्कृति कायम गरेका छौं । त्यसकारण अब केही पनि गर्न नसक्ने अवस्था आयो । पार्टी अगाडि बढ्न नसक्ने अवस्था आयो ।
पार्टी सधैं रुमलिने अवस्था भयो । त्यसबाहेक महाभियोग लगाउने, अविश्वासको प्रस्ताव राख्ने, केन्द्रीय कमिटीबाट अध्यक्षलाई निकाल्ने, अरू नेताहरू निकाल्ने, यो बाटोतिर पो खेती गरिराख्नुभएको छ । पार्टी एकता एकीकरण टुंग्याउने एकीकरणको बाटोबाट अघि बढ्ने होइन, बरु उहाँहरू भत्काउने काममा लाग्नुभयो ।

कसैलाई निष्काशन गर्ने, कसैलाई कारबाही गर्ने । कहिले कुदेर राष्ट्रपति कहाँ पुग्ने । कुदेर सभामुखकहाँ पुग्ने । कुदेर कहिले कहाँ पुग्ने । यही प्रकारको खेती । त्यसकारण हामीले निश्चित समयभित्र लगभग ११ महिनाभित्र अब महाधिवेशन गरिसक्ने विचार गरेका छौं । हामीले चुनावमा पनि जानु छ यसपछि । अब हामी चुनावको तयारीमा जुट्छौं । चुनावमा जान्छौं ।
दुई तिहाई ल्याउँछौं,अब आँधी सिर्जना गर्छौं

अर्को हामी चुनावपछि अरू कामहरूलाई बढी व्यवस्थित गर्नु छ । चुनाव अगाडि हामीले कमिटीलाई व्यवस्थित गर्ने विभागहरूलाई व्यवस्थित गर्नुपर्ने मातहतका कमिटीहरूलाई पुनर्गठन गर्ने यावत् कामहरू गर्नुपर्ने अवस्था छ । यी सबै कामहरू गरेर हामी चुनावका लागि तयारी गछौं। चुनावमा हामीले समानुपातिकमा कम्तीमा ५० लाख लोकप्रिय भोट ल्याउनुपर्नेछ । हामीले दुई पार्टी मिलेर ११६ सिटमा जितेका थियौं । अहिले त्यसमा ४ सिट थप्नुपर्नेछ । १२० सिट पुग्नुपर्नेछ ।
हाम्रो अभियान कुन हिसाबले हामी सञ्चालन गर्न सक्छौं हाम्रो सफलता त्यसमा निर्भर रहन्छ । हामी एउटा आँधी तुफानका रूपमा राष्ट्रिय राजनीतिलाई अगाडि बढाएर लिएर जाँदैछौं । हामी राजनीतिमा सम्पूर्ण ढंगले समर्पित भएर काम गछौं । र, हामी सही विचारको सही उद्देश्यको तागत दुनियाँलाई देखाउँछौं ।

हामी हाम्रो एकताको बलमा एकताबद्ध सक्रियताको तागत देखाउँछौं । हाम्रो व्यापक पार्टी पंक्तिको परिचालन, त्यसको तागत देखाउँछौं । हामी त्यसैगरी जनशक्ति परिचालन गरी हाम्रो तागत देखाउँछौं । देशभक्तिमा के तागत हुन्छ ? हाम्रो स्वच्छता कायम गर्ने भ्रष्टाचार नियन्त्रण र निर्मूल गर्ने हाम्रा इमानदार उद्देश्यहरूको तागत र सुशासन, शान्ति कायम गर्ने हाम्रा नीति र व्यवहारको तागत के हुन्छ ? हामी देखाउँछौं ।

हामी राजनीतिमा इमानदारीको तागत देखाउनेछौं । र, राजनीतिलाई तदनुसार सफल राजनीति, स्वच्छ राजनीति, देशभक्त राजनीति, लोकतान्त्रिक राजनीति, विधिको शासन भएको राजनीति, देश र जनताको हितमा केन्द्रित भएको राजनीति अगाडि बढाउँछौं र सफल हुन्छौं । यस्तो काम सञ्चालन गर्न हामीसँग सशक्त, विचारमा स्पष्ट र गतिशील पार्टी चाहिन्छ । त्यसर्थ मैले केन्द्रीय कमिटीमा केही साथीहरू थप गरेको छु ।

आन्दोलन टुक्राटुक्रामा विभाजित भएको अवस्थाबाट एकता, एकीकरण र पार्टी निर्माणको एउटा अभियान, आन्दोलन सञ्चालन गर्दै यहाँसम्म ल्याइपु¥याएको नेता पार्टीको प्रथम अध्यक्ष र जनताले विश्वास गरेको प्रधानमन्त्रीको हैसियतमा । त्यो अध्यक्षको हैसियत हो, जसमाथि जनताले विश्वास गरेर अभिभारा सुम्पिएका छन् र त्यो अभिभारा असफल हुन दिनुभएको छैन ।
पद,पैसा र परिवारमात्र सोच्ने रहेछन् देशभक्ति मनमा नभएका, लोकतान्त्रिक चिन्तन नभएका, देश र जनताबारे कहिल्यै नसोच्ने आफू, आफ्नो परिवार । खासगरी तीन पद पैसा र परिवारबारे मात्र सोच्नेहरूको हातमा देश सुम्पिन सकिंदैन । त्यसकारण विघटनमा जानुपर्‍यो ।

अब यसपछिको परिस्थितिको हामीले कसरी सामना गर्ने ? उनीहरूले निहुँ त अगाडिदेखि खोजिरहेकै थिए, अब झन् उनीहरूले निहुँ बनाउँछन् । त्यो निहुँ बनाएर पार्टी विभाजन गर्न खोजिरहेका छन् र प्रयास गरिरहेका छन् । परामर्श पनि नगरेर अध्यक्षलाई निष्कासन गर्ने आदि इत्यादि गरिरहेका छन् ।

महाधिवेशन गर्नुपर्ने गरिरहेका छैनन् । त्यतापट्टि लागिराखेका छैनन् । त्यसैले आगामी अभिभाराहरू पूरा गर्न सक्ने गरी कमिटीलाई थपेर विस्तार वा अर्को भाषामा भन्ने हो भने पुनर्गठन गरेर विस्तार हो यो । अहिले तपाईंहरूले देखिहाल्नुभयो नि केन्द्रीय कमिटीको बैठकमा सबैलाई बोलाइएको छ, केही आउँदैनन् उतै बैठक बसेका छन् ।

यसखालको अराजक स्थितिमा आन्दोलन जोगाउनका लागि को कतापट्टि बस्छ छोडिदिऊँ हामी । आन्दोलन जोगाउन मैले केन्द्रीय कमिटीमा सदस्य विस्तार गरेको छु ।
मैले बुँदामा टिपेर ल्याएको छु कमडेरहरूलाई पनि काम लाग्छ । एउटा त अहिलेका कमिटीहरू निर्वाचित होइनन्, यी कमिटीहरू मनोनीत हुन् । महाधिवेशनबाट निर्वाचित होइनन् । कुनै कमिटी पनि होइनन् । सबै मनोनीत हुन् । यथार्थमा मौजुदा कमिटीहरू पनि यसै प्रक्रियाबाट जसरी मैले हिजो साथीहरू थप गरें, त्यस उद्देश्यका लागि मैले ४४१ केन्द्रीय कमिटी दुई जना आमन्त्रित केन्द्रीय सदस्य र चार जना पछि थपियो ।

४४७ जना पहिले केन्द्रीय सदस्य र ५५६ जना मैले हिजो मनोनयन गरेका केन्द्रीय सदस्य गरेर १००३ जनाको केन्द्रीय कमिटी बनेको छ । १९६ जना खाली राखेर ११९९ जनाको कमिटी बनाइएको छ । यो कमिटीपछि हेरफेर हुन्छ ।
अहिले हामी एउटा विशेष परिस्थिति, विशेष अभिभारा र विशेष अभियानमा भएकाले हामीले कमिटीलाई ठूलो बनाउनु पर्‍यो । पार्टीमा एकथरी मान्छेहरू विभाजनका लागि उद्यत छन् । यस कुरालाई पनि ध्यानमा राख्नुप¥यो । विभाजित भएर छुट्टिए नै भने त्यस स्थितिमा हामीले आन्दोलनलाई कमजोर हुन नदिने गरी अगाडि बढ्नु पर्‍यो ।

११९९ जनाको केन्द्रीय कमिटी हुनेछ । त्यसमा ४४७ पहिलाको र, २०७७ साल पुस ६ गते प्रथम अध्यक्षको हैसियतले यस विशेष परिस्थितिलाई ध्यानमा राखेर केन्द्रिय समितिमा ५५६ मनोनयन गरेको छु । अहिले १००३ जना यतिबेला मंजुर छौं । पहिला पनि कमिटीहरूको निर्माण यसैगरी भएका थिए । र, आफैं बनिसकेपछि स्वअनुमोदन गरिएको हो ।

अहिलेसम्म भएका कमिटीहरू पनि संक्रमणकालीन कमिटीहरू हुन् । ती कमिटीहरूको काम पार्टी एकीकरण गरेर पार्टी एकताको दुई वर्षभित्र महाधिवेशन गर्ने भनेर तोकिएको थियो । र, त्यो कुरा विधानमा पनि उल्लेख छ । जुन अभिभारा पूरा गर्न पहिलाको केन्द्रीय कमिटीबाट पूरा हुने देखिएन । त्यसकारण त्यो असमर्थतालाई सार्थक बनाउनका लागि त्यही कमिटीलाई गतिशील, संगठित बनाउन खोज्दा कुनै हिसाबले पनि संभव भएन ।

म अध्यक्षको हैसियतले मेरो कर्तव्य हो कि मैले कुनै पनि हिसाबले पार्टीलाई असफल हुन दिनुहुँदैन । गतिहीन हुन दिनुहुँदैन । आन्दोलनलाई सिद्धिन दिनुहुँदैन । पार्टीलाई ध्वस्त हुन दिनुहुँदैन । त्यसका लागि मैले सदस्यहरू थपेको छु ।
यथास्थितिमा पहिलाका कमिटीहरूबाट एकीकरणका बाँकी काम पूरा गर्न र एकताको महाधिवेशन आयोजना गर्न पनि संभव छैन । यी कमिटीहरूको कार्यविधि सहमतिको बाटोबाट कार्यसम्पादन गर्ने थियो । तर, यिनले कहिल्यै सहमतिको बाटो समातेनन् । उल्टै झन्झट सृजना गरे । केही तत्वहरूले समस्या सृजना गर्ने र त्यही समस्यामा रुमल्लिने । समस्यालाई छिचोलेर अगाडि बढेनन् । त्यो परिस्थितिबाट कमिटीलाई कसरी मुक्त गर्ने ?

(पुस ६ गते प्रधानमन्त्री निवास बालुवाटारमा सम्पन्न नेकपा केन्द्रीय कमिटीको बैठकमा गरेको सम्बोधन)